Jestem terapeutą uzależnień, psychoterapeutą ISTDP w trakcie szkolenia i praktykiem terapii traumy Somatic Experiencing.
Moją osobistą misją jest sprawianie, że w wyniku mojej pracy ten świat staje się choć odrobinę lepszy. Pozytywne efekty psychoterapii u klientów to również zmiany na poziomie rodziny, związków czy pracy. Kiedy słyszę, że poprawia się jakość związku, opieka nad dziećmi czy większa efektywność w pracy to widzę, jak zmiana funkcjonowania jednej osoby przenosi się na jej świat dookoła. I to daje na prawdę poczucie satysfakcji i spełnienia.
Moja filozofia terapii opiera się na zasadzie przede wszystkim nie szkodzić! Czyli jeśli widzę, że nie mogę pomóc, jak najszybciej przekierować w ręcę innego specjalisty. Jeśli jednak mogę, to w pierwszej kolejności zbudować z pacjentem taki poziom relacji – przymierza terapeutycznego, żeby klient zaangażował się i podjął wyzwanie zmiany siebie. A następnie towarzyszyć w tej drodze zmiany. Ale nie jak nauczyciej i uczeń, ale jak towarzysz podróży, który też czerpie z tej wyprawy naukę i satysfakcje.
Szczególnie ważne jest dla mnie odbudowa w kliencie nadzieji, wiary w siebie i zrozumienia, że jego problemy z czegoś wynikają i że nie jest tylko tym problemem, a czymś znacznie większym.
Pracuję szczególnie z osobami z ADHD, problemami związanymi z hiperseksualnością oraz osobami, które mierzą się z traumą. W swojej pracy kieruję się empatią, autentycznością i zaangażowaniem, tworząc bezpieczną przestrzeń, w której każda osoba może poczuć się zrozumiana i szanowana. Cenię autentyczność, otwartość oraz wzajemne zaufanie, które stanowią fundament każdej relacji terapeutycznej. Wspólnie będziemy pracować nad zmianą, kierując się Twoimi indywidualnymi celami i wartościami.
Moje kompetencje zacząłem rozwijać od ukończenia Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej. Następnie ukończyłem Studium Terapii Uzależnień w Instytucie Psychologii Zdrowia. Obecnie jestem w procesie certyfikacji instruktora terapii uzależnień. W roku 2025 kończę studia psychologiczne, ale jednocześnie szkolę się też na psychoterapeutę w nurcie ISTDP (trzeci, ostatni rok) oraz praktyka Somatic Expieriencing (również trzeci, ostatni rok).
Ukończyłem półroczny kurs psychoterapii grupowej i wiele innych krótkich szkoleń m.in. z dialogu motywującego, pracy z wewnętrznym krytykiem czy pracy z ciałem bazując na Teorii Poliwagalnej.
Oprócz technik poznwaczo-behawioralnych w pracy z osobami uzależnionymi szeroko stosuję techniki związane z pracą somatyczną, czyli z układem nerwowym pacjenta. W zależnosci od potrzeby stosuję różne techniki, z różnych nurtów terapeutycznych od poznawczo-beha. Poprzez dialog motywujący i techniki somatyczne do technik konfrontujących z krótkoterminowe psychoterapii psychodymaicznje ISTDP.
Przykładem może być łączenie zadawania ukierunkowanych pytań z dialogu motywującego z techniką ‘pendulacji’, ‘miareczkowania’ przy kontaktowaniu pacjenta z jego obronami psychologicznymi i reakcjami jego ciała.
Gdybym miał opisać psychologię i terapię trzema słowami to jest to dla mnie podróż do nieświadomości.
Do pracy z każdym klientem podchodzę z ciekawością, szacunkiem i empatią. Każdy klient, mimo, że często przychodzą z podobnym problemem jest wyjątkowy, ma swoją historię, somatykę i osobowość. Nie ma dwóch takich samych przypadków, nieczego nie zakładam z góry.
W relacji z klientem najbardziej cenie sobie szczerość, autentyczność i odwagę.
Jeśli miałbym polecić jedną książkę w kategorii samopomocowej to z pewnością byłaby to książka „Program zmiany sposobu życia. Uwalnianie się z pułapek psychologicznych” Janet S. Klosko, Jeffrey Young. Bardzo cenię tę książkę i podejście tearpii schematów za jej łatwość zebrania objawów klientów w tzw. Pułapki psychologiczne i na praktyczne sposoby samodzielnego przezwyciężania problemów psychologicznych.
W drugiej kolejności „Niekoniecznie depresja. Zrozum swoje emocje i odzyskaj wewnętrzną równowagę dzięki Metodzie Trójkąta Zmiany” Hilary Jacobs Hendel. Ta książka była moim początkiem, ispiracją do zostania terapeutą ISTDP.
Najbardziej cennym filmem dla mnie jest „Joker” – który, według mnie m.in. pokazuje, jak bardzo możemy nie pamiętać, nie wiedzieć jak nasze dzieciństwo nas kształtuje. Drugi ważny aspekt to jak niekorzystne otoczenie, środowisko w połączeniu z traumą dziecięcą może stworzyć dramat ludzki. Podobnie w tym zakresie porusza mnie „Lot nad kukułczym gniazdem”.